O Gottfried Benn υποστήριζε ότι στη λυρική ποίηση το μέτριο
είναι ανεπίτρεπτο και ανυπόφορο
Όταν με διαβάζω τον δικαιώνω

Κυριακή, Ιανουαρίου 20

Περμαγκανάτ




Τις μοίρες και αν σκότωσες σου γλύτωσαν οι μούσες
συν Αθηνά μου το χες πει, γιε μου και χείρα κίνει
το κουβαλώ κι ας άργησα να μάθω τι εννοούσες
σα το χαπάκι της καρδιάς κι ελονοσίας κινίνη

είναι στιγμές που μου έρχεται τσιγάρο να σε στρίψω
σε τούτο το μικρόκοσμο χώρεσα σα μικρός
και θα ερχόμουν φάντασμα μια νύχτα να σε πνίξω
 αν είχα τις επιλογές αν ήμουνα νεκρός         

από το λάκκο της ζωής και χρέος να προκόψεις
τα βραδινά σε συναντώ, είναι πολλές φορές
στων σουπερ μάρκετ σαν φθηνή τις φωτεινές προσόψεις
και προσφορά ασήμαντη στις άλλες προσφορές

ειν η τιμή που σε πτοεί και θέλεις να ενδώσεις
να χεις να πλύνεις μια ψυχή για την Αχερουσία
και μούσα εσύ να λειτουργείς άδικα να με σώσεις
σα πόρνης το περμαγκανάτ μετά τη συνουσία


Πέμπτη, Ιανουαρίου 3

οι λιθοξόοι



Σε ευρετήριο σπιράλ των τηλεφώνων
από μια νιότη παλαιά αποδραμούσα
σα φυματίωση του εξήντα των πνευμόνων
βρήκα ονόματα που κάποτε καλούσα

μαύρο μολύβι να χεις χρώμα ειμαρμένη
όσοι λογάριαζα στους λύκους κι όσοι ερίφια
αρμονικά να συνυπάρχουν πεθαμένοι
πλάι σε νούμερα αστεία εξαψήφια

να ξέρω εκείνοι που με γράφουν ή τους γράφω
σκιές στον ήλιο που απλά γονυπετούμε
σα λιθοξόοι να χαράζουμε σε τάφο
νούμερα κάποτε που δε θα απαντούμε