O Gottfried Benn υποστήριζε ότι στη λυρική ποίηση το μέτριο
είναι ανεπίτρεπτο και ανυπόφορο
Όταν με διαβάζω τον δικαιώνω

Τετάρτη, Οκτωβρίου 31

στο μαρκάτο



Παράταιρα η στάση του σκυφτή
μα είχε ένα χαμόγελο ως τ’ αυτί
μου έκαμε αστεία και γελούσα
τη τσούλαγε, εγώ την κουβαλούσα

βιτρίνα το κατάστημα με λούσα
περίσσευε στο ξώφτερνο η πατούσα
αγχέμαχα σ αγώνα βιοπάλης
ο δρόμος το καρότσι κι ο χαμάλης

της μιας να γέρνεις κι άξαφνα της άλλης
ζωή της αδικίας της μεγάλης
την αγορά παλιά τη λέγαμε μαρκάτο
και σε τσουλάμε μια μέρα παρακάτω

Τετάρτη, Οκτωβρίου 10

παραγγελιοδόχος




Κράζουν του πόνου τα λογής θαλασσοπούλια
κι άλλο χειμώνα πρέπει να βρω δανεικά
παίζουν το φεύγα και ακούγονται τα πούλια
είναι ο Νοέμβρης τον Οκτώβρη που νικά

άδειο τετράδιο το άγχος του γραφιά
μια τιμωρία βιβλική που δε μου ανήκε
η επαρχία του χειμώνα η μαγκουφιά
το μεροκάματο που σήμερα δε βγήκε

άδεια τραπέζια και καρέκλες στη βροχή
για να παλιώσουν του καιρού σαν τους ανθρώπους
κι αυτή που έκαμα καινούρια μιαν αρχή
μόνο τους κόπους της μου άφηκε, τους κόπους

στρίβω τσιγάρο και δεν πρέπει να καπνίζω
δε θα βρεθεί ποτέ για μένα μια γωνιά
είναι που πια δε με πουλώ μα με χαρίζω
είναι που ψάχνω της ζωής μου το φονιά