O Gottfried Benn υποστήριζε ότι στη λυρική ποίηση το μέτριο
είναι ανεπίτρεπτο και ανυπόφορο
Όταν με διαβάζω τον δικαιώνω

Τρίτη, Ιουνίου 19

η μοναξιά των καφενείων


Κάθε που τρώει μου η λάμια
κι ειν ο καφές υποφερτός
ξένος του τόπου και φερτός
τραπέζι βρίσκω πλάι στα τζάμια

όνειρο ψάχνω να ταιριάζει
το παραμύθι να κρυφτώ
και μέσα τους να ονειρευτώ
σαν ήρωας που τα νοικιάζει

κι όταν εχθρός άλλος δε μένει
γυρνώ σα να λειπα απ εκεί
σε μια που φεύγει Κυριακή
σε έναν καφέ που περιμένει

μετά το ντέρμπι των αιωνίων
στο κομπολόι στη ζαχαρίνη
σε βλέφαρα που έχουν βαρύνει
στη μοναξιά των καφενείων  

Δευτέρα, Ιουνίου 4

τα μαγαζιά των φίλων μου



Από τα μαγαζιά περνώ των φίλων μου
βλέπω την ώχρα στις μετόπες την φθορά
τα κεφαλαία ονοματά τους ν` αργοσβήνουν
μήτε μια στάλα χρώμα μια εγκατάλειψη

ίσως να ξέφτισε η ανάγκη κι από εκείνους
με σε πατάρια χρόνια πνιγηρά
σαν μαθητούδια που αρνούνται όλο πείσμα
την επανάληψη

από τα μαγαζιά περνώ των φίλων μου
των ποντικών που κρύβουνε ακούω βήματα
ακούω φάκα να χτυπά σαν κάποιον παγιδεύει
βλέπω τη λάμπα να φωτά και ως αργά να μένουν

τα πεθαμένα τους παλιά αφεντικά
στέκουν απ'εξω και τους γνέφουν με νοήματα
ψάχνουν δεν βρίσκουν τ`ονομα τους πουθενά
καρτερικά και αλύτρωτα στη πόρτα περιμένουν