O Gottfried Benn υποστήριζε ότι στη λυρική ποίηση το μέτριο
είναι ανεπίτρεπτο και ανυπόφορο
Όταν με διαβάζω τον δικαιώνω

Κυριακή, Μαρτίου 11

τα ψεύτικα κεράσια των καπέλων

                                                    ο πίνακας είναι  έργο της Ιωάννας  Ασσάνι 
                                                                                   το  κόκκινο καπέλο 
                                                     

Τριάντα  χρόνοι αλυχτούν σα τα σκυλιά
στα είκοσι σε γνώρισα πενήντα μετρημένοι
σου έχω μια κιλότα φυλαμένη  
κι ένα μολύβι σου φουρκέτα στα μαλλιά

και μες του Σαπρακόμιτου τα φύλλα συμπληγάδες
της γλάστρας σου κλεισμένο  ένα κλωνί
είχε ο τελάλης του ερώτα φωνή
μα εσύ τον ελογάριαζες με τους πραματευτάδες

τώρα λουλάκι κι αν μας άσπρισαν τα χρόνια
σα  τα σεντόνια σου που πλάγιαζαν πολλοί
πλάκες τετράγωνες διάδρομος κι αυλή
και το ψαθί σου ξέπλεκο να με τρυπά βελόνια

κι απέμεινε του πάθους τ’ ακριβού
τα ψεύτικα κεράσια των καπέλων
η μυρωδιά απ τα δωμάτια των μπουρδέλων
κι ένα τετράδιο σβησμένα ραντεβού







Σάββατο, Μαρτίου 3

η πάραλος





Από τη μέση σου τάζουνε και κάτω
του σώματος τα μέλη τους λαγόνες
προτάσσουνε τα στήθη σε αγώνες
φλεγόμενη της ήβης τους την βάτο
                    
στις άκρες των ματιών αντιπαλεύει
σε άφρη και σε δίνη των κυμάτων
η Πάραλος το πλοίο των μηνυμάτων
τους Μήδους συμφορά να ορμηνεύει
                
κι αλίμονο τους γύρω αντρειωμένους
ναυμάχους που ενδώσανε στον πόθο
η μαντεψιά της γνώσης μου το νόθο
να λογαριάζει μέσα στους πνιγμένους



Πέμπτη, Μαρτίου 1

ξαφνισμένοι



Καμιά φορά μες τις ομίχλες των καφενείων
πάνω στις λιγδιασμένες γραβάτες πλέκουν
τα χέρια κι αποκοιμώνται
όταν ανοίγουν τα μάτια μοιάζουν ξαφνισμένοι
μαθημένοι πάντα να ξυπνούν πλάι σε κομοδίνο
με φάρμακα
εγώ να πληρώνω ακουμπώντας αθόρυβα
τα κέρματα στο τραπέζι
και ο καφετζής να επιμένει πως φταίει
το ζάχαρο