τα μαγαζιά των φίλων μου

Από τα μαγαζιά περνώ των φίλων μου

βλέπω την ώχρα στις μετόπες την φθορά

τα κεφαλαία ονοματά τους ν` αργοσβήνουν

μήτε μια στάλα χρώμα μια εγκατάλειψη

ίσως να ξέφτισε η ανάγκη κι από εκείνους

με σε πατάρια χρόνια πνιγηρά

σαν μαθητούδια που αρνούνται όλο πείσμα

την επανάληψη

από τα μαγαζιά περνώ των φίλων μου

των ποντικών που κρύβουνε ακούω βήματα

ακούω φάκα να χτυπά σαν κάποιον παγιδεύει

βλέπω τη λάμπα να φωτά και ως αργά να μένουν

τα πεθαμένα τους παλιά αφεντικά

στέκουν απ'εξω και τους γνέφουν με νοήματα

ψάχνουν δεν βρίσκουν τ`ονομα τους πουθενά

καρτερικά και αλύτρωτα στη πόρτα περιμένουν