ο ποδηλάτης

Ένας ποδηλάτης με μεγάλα αυτιά

χώματα γεμάτος ρούχα του σκαφτιά

ένας εργατάκος σα κλαδί λιανός

ήλιος πανδαμάτωρ καλοκαιρινός

πάει για το νταμάρι ορθοπεταλιά

δίπλα του το κύμα και ακρογιαλιά

άρμενα στο βάθος ξάρτια και σχοινιά

η μπουρζουαζία άνοιγε πανιά

Ο ποδηλάτης

Ινδοί με σαγιονάρες τον Δεκέμβρη

λεωφορεία που δεν πάνε πουθενά

φωτάνε οι βιτρίνες γιορτινά

ψεύτικο χιόνι από ζάχαρη κι αλεύρι.

Πως με πονά ετούτη η γειτονιά

σα να έπρεπε στη μνήμη μου σφουγγάρι

στα νιάτα μου επήγαν στο φεγγάρι

όμως εγώ δεν πήγα πουθενά

Σα να έπεσα από τ’ όνειρου το πλοίο

με σέρνει στα στενά της ναυαγό

στο ένα πεζοδρόμιο εγώ

στο άλλο να γυρίζω απ το σχολείο

Και μάγισσα κακή με καλοπιάνει

με ξόρκια και μαντζούνια με γυρνά

με πάει στις βιτρίνες με κερνά

μου λέει  κι εκ των υστέρων το φλιτζάνι

Η γειτονιά μου